Woensdag 3 Oktober is Merel ingeslapen.
Merel, ze kwam wel voor in verhaaltjes op mijn site maar niet in het rechtermenu onder 'teven'
Omdat, zoals bijna al onze site volgers wel weten, Merel van mijn zus Roelien is. Merel en Roelien waren onafscheidelijk. Soulmates.
Waar Roelien ging ging Merel. Merel had het hier in onze roedel ook prima naar haar zin maar als Roelien haar tas klaar zette om naar haar eigen huis te gaan, kroop Merel er naast in de stoel.
Merel is een week of vier eerder ziek geweest. Daar kwam ze weer doorheen. Woensdag heeft ze met Roelien een wandeling gemaakt en heerlijk gezwommen, dat was wat ze met enorm veel plezier deed. Nadat ze geslapen had begon haar lijf te zwabberen.
Om een heel lang verhaal kort te maken heeft ze naar alle waarschijnlijkheid een tumor in het centraal zenuw stelsel gehad.
Roelien moest de loodzware beslissing maken haar in te laten slapen.
Thuis hebben we alle honden afscheid laten nemen.
Dat blijft een heel bijzonder moment.
Gisteren is zij gecremeerd en we gaan haar naar Evi en Jotta brengen. Dat binnen vier maanden Roelien zowel Jotta als Merel weg moet brengen is niet te verkroppen. Het verdriet is zo zwaar.
Lieve Roelien,
De doornen van het leven
steken ons zo af en toe
soms een heel klein beetje
maar soms heel hard, en hoe!
Voor iedereen een andere droom
niet aangepast aan ons bestaan
komt de pijn toch meestal onverwacht
terwijl ons leven door zal gaan
Voor onze levenswandel
zijn geen geplaveide paden
hoe vaak de doorn nog steken zal
is door niemand ooit te raden
Eens zal de pijn weer overgaan
hoelang dit ook mag duren
't hoort bij de pijn van ons bestaan
probeer het te verduren
Tranen die dan zullen drogen
op je moedeloos gelaat
zodat in je droeve ogen
langzaam weer een lach ontstaat.
Liefs Nelleke
