Het is tijd voor de voorjaarsschoonmaak. Iedereen krijgt de voorjaarskriebels en is met zijn tuin bezig om op zijn paasbest te krijgen. Zoals beloofd beperk ik mij tot de koolmezenkast, die vorig jaar door de Hoornaar (Vespa crabro) was gekraakt, schoon te maken. Met enige voorzichtigheid haalde ik de deksel ervan af, je weet maar nooit. Maar er was alleen maar een verlaten papierachtige hoornaarnest te zien. Met een lang mes snij ik voorzichtig langs de wanden en zo komt het nest los te zitten. Voorzichtig haal ik het kunstwerk eruit en zie dat het nest uit zes etages van raten is opgebouwd. De beperkte ruimte is door de Hoornaars zeer efficiënt benut. De zes raten hebben precies het formaat van het binnenwerk van de koolmezenkast. De etages zijn in het midden onderling met elkaar verbonden door drie á vier steunpilaartjes. Door de cellen van de raten te tellen kwam ik er achter dat in dit nest 1140 broedcellen aanwezig zijn. Dat is per raat gemiddeld 190 cellen. Bij de onderste raat, die dus het op het einde van het jaar is gebouwd vallen een paar speciale broedcellen op. Die zijn namelijk hoger dan de rest. In totaal had ik zes van die vergrote cellen gevonden. Deze broedcellen zijn speciaal gemaakt voor de toekomstige Koninginnen. Die hebben vanwege hun grotere formaat en hun taak binnen haar nieuwe koninkrijk meer ruimte nodig om te verpoppen. Het blijft vooral bijzonder dat je bedenkt dat de werksters dit alles in volledige duisternis hebben gebouwd. En dat de werksters uitgerekend ook zes grotere broedcellen maken voor de toekomstige Koninginnen is bijzonder. Of ze de opdracht ingefluisterd kregen: "Maak plaats voor de Koninginnen" lijkt me onwaarschijnlijk. Hoe dan ook, het lege hoornaarsnest blijft wonderlijk.
