Ondanks een auto rit waar je veel Nederlandse fauna als
verkeersslachtoffers langs de wegen ziet liggen is het toch altijd fijn om weer
"thuis" te komen op de Veluwe. Tijdens de rit daar naar toe valt het
op dat je bij verschillende landschaptypes bepaalde soorten aantreft. Zo heb je
langs wegen die door agrarisch gebied doorsnijden veel kans op kerkuil,
buizerd, vos en haas. Bij de dertiende kerkuil heb ik geen zin meer om ze
verder te tellen. Zo gauw er ook water in de buurt is vindt je al vlug bunzing,
wilde eend en meerkoet. Gelukkig zie je ook nog levende dieren in een weiland
stappen zoals een witte ooievaar met tja….een dode mol in de snavel. Wegen die bosgebied doorsnijden zijn er andere
verkeersslachtoffers zoals gaai, eekhoorn,
ransuil en bosuil present. Bij een bosrijke parkeerplaats maak ik even, tijdens
een korte pauze, een klein uitstapje om een bosuil (Strix aluco) op de plaat te zetten.
Deze
is niet geringd. Het verkeer raast onophoudelijk zonder enig teken van berouw
voorbij en zo verdwijnen bosuilen en andere dieren in de anonimiteit van de
eeuwige jachtvelden. Wie er een rechts oog
voor heeft kan veel faunawaarnemingen letterlijk langs de zwarte rouwrand scoren.
Gelukkig verschijnen er steeds meer ecoducten maar het kunnen er wat mij
betreft nooit genoeg van deze voorzieningen zijn om de verliezen op het alsmaar
intensiever gebruikte wegennet op te vangen. Eenmaal op de plaats van
bestemming merk je pas hoe stil het hier is. De stilte wordt ruw verstoord door
de uitgelaten honden. Eindelijk weer het Veluwse gras tussen de tenen! Na een paar uitgelaten rondjes dollen over
het gras keert de rust weder. Na een warm onthaal en installatie in
"ons" huisje is er tijd voor thee en koffie. Het wordt inmiddels
vroeg donker en genieten we van de weldadige rust. Zo valt het enigszins mee om
af te kicken van tv en internet. In de vroege ochtend is het vanuit het bed heerlijk
warm om door het raam in de tuin te kijken. Er is altijd wel wat te zien vanuit
deze luxe "observatie hut". Vanuit het bos komt een mannetje goudvink
aanvliegen en landt in een van de oude hoogstamfruitbomen. Een jagende sperwer
zorgt voor een beetje paniek en maakt met een bloedspat een einde aan deze
gouden waarneming. En als je toch even onoplettend aan je einde moet komen is
dit een mooie natuurlijke en genadige manier. Alsof er niks gebeurd is huppelt
een eekhoorn (Sciurus vulgaris) met hoge sprongen door het pas
gemaaide gras.
Als hij even pauze houdt bij de oude hoop dode appeltakken krijg
ik de kans om er een plaatje van te maken. En, hop, hij is weer weg. De honden
worden inmiddels onrustig en willen even hun territorium buiten de tuin afbakenen.
Vanuit de tuin rent een wezel over de oprit de houtwal in. Wat een snelheid!
Gelukkig hebben de honden deze niet gezien. Er stuift een rosse woelmuis tegenover
gestelde richting over het pad. Ook die hebben de honden niet gezien. Ik hou me
adem in…nee, de wezel komt er niet achteraan. Jammer. Vanuit de oprit is het
tien stappen en dan is er het schitterende uitzicht van de open hei. Het
zandpad leent zich uitstekend om sporen te zoeken. Vannacht zijn er weer
verschillende zoogdieren hier overheen gelopen richting de tuin zoals ree,
edelhert, wilde zwijnen, egel, das, haas en konijn. Het geeft een aardig beeld
wat ik in de tuin voor de wildcamera kan verwachten. Een raaf vliegt over en
laat even zijn krassende zang horen. Nu hij zo alleen vliegt zijn ze lang niet
zo luidruchtig. Op de terugweg vindt ik alsof het niet genoeg is een dood
konijntje maar deze komt goed van pas voor een maaltijd. Deze is een beetje te
klein voor de pan dus besluit ik om hem in de tuin te leggen. Ik kan na twee
dagen niet meer wachten op de resultaten van de wildcamera. Eenmaal de memory
stick in de laptop bevat deze veel Veluwse tuinfauna. Overdag staat er soms een
mens op met een maaimachine maar die nemen we met een glimlach voor lief. Naast
deze komt er graag een vlaamse gaai, grote bonte specht, eekhoorn en soms een ree even
kijken. Maar ook in de nachtelijke uren komt het ree langs. In de bescherming
van de nacht zijn de wilde zwijnen (Sus scrofa) regelmatige bezoekers van de tuin.
Een zeug
met biggen is altijd leuk om te zien. De biggen hebben nog steeds een
pyjamapatroon. Een mooi edelhert mannetje loopt een beetje rond. Na een tijd
lang poseren van een edelhert (Cervus elaphus) zie ik tussen het gewei door twee oogjes
oplichten.
Bij het volgende plaatje van deze nachtelijke serie is duidelijk een
das (Meles meles) te herkennen. Wat leuk om twee zo verschillende zoogdieren bij elkaar te
zien. Uiteindelijk besluit het edelhert plaats te maken zodat de das ook beter
op de plaat komt.
Das pas edel van hem zou je zeggen. Door een serie foto's van
een andere nacht goed te bestuderen komt er een heel ander verhaal uit.
Als ik
overdag een boomstammetje besmeert heb met pindakaas komt er eerst een vlaamse
gaai (Garrulus glandarius) kijken. In de nachtelijke uren verschijnt er weer een das op het toneel die
dol is op pindakaas en de boomstam mooi schoon likt.
Na een paar minuten komt
een edelhert eraan en drijft met zijn gewei de das in het nauw tegen de boom.
Je ziet nog net de achterkant van de das en moet maken dat hij weg komt. Ook een
edelhert heeft blijkbaar, net als mensen in de natuur, niet altijd zin om zich edel te gedragen.
