Nederland begint, zeggen ze vaak, met ‘n zee. Maar eindigt ook met een zee. Groningers zeggen graag >Er gaat niets boven Groningen<, maar dat is in topografisch opzicht maar half waar. Boven Groningen is er nog steeds de Waddenzee. Die doorloopt tot aan de duits-deense grens.
Maar aan het begin ligt het, ons eiland Texel. Ik herinner me nog, dat het in een oude taalstrijd verplicht was om het als Tessel te schrijven. Toen mochten er nog geen aardrijkskundige namen met een -x- gebruikt worden.Maar nu is Texel weer Texel !
Het is het enig eiland, dat tot de provincie Noord Holland behoort. En met recht.Het is dat het Marsdiep er tussen ligt, maar anders zou je kunnen zeggen, dat het een vervolg is van het »vaste land«. Na maar 20 minuten varen met een van de mooie veerboten. Brede duinen op sommige plaatsen, brede stranden op sommige plaatsen. Weilanden met heel erg veel schapen. Hoewel, wel minder dan in 1950, toen ik het eiland voor het eerst bezocht. Maar ook bollenvelden/(jes). En natuurlijk veel dijken.Er is autoverkeer, hoe zouden anders die miljoenen toeristen er moeten komen? Allemaal met het busje naar de boot in Den Helder en dat vanaf het veer verder? Nee, toch maar liever niet. Maar wanneer de prachtige grote veerboot zijn inhoud heeft uitgebraakt, dan verspreidt het Volk zich snel en makkelijk en blijkt het een oase van rust !
Behalve…
Het constante gebrom van zeer hoogvliegende (militaire?) vliegtuigen, op zeer grote hoogte onzichtbaar – althans ik heb geen condensstrepen gezien. Van en naar Leeuwarden en naar en van de Vliehorst, waar ze moeten leren schieten en weet ik verder nog meer. Dan, wat lager en met condensaanduidingen, de vliegtuigen op weg van en naar Schiphol. En laatst, in de onderste luchtverdieping, de rondvluchtmachines en die van de parachutistenschool. Jammer, maar ik vrees niets aan te doen.
Het meest en meest luidruchtigst wordt geprotesteerd door de meeuwen, die kennelijk over een heel arsenaal aan geluiden beschikken. Dat ze dan in mei in moeten zetten om de vrouwtjes te verleiden. Een nacht dacht ik, dat we een hyena op de schoorsteen hadden zitten.
Door omstandigheden heb ik me niet zelf van de mogelijkheden van het eiland voor de bezoekers kunnen overtuigen. Maar het leek me toch een parel van rust aan de kust. Op de kaart zag ik, dat alleen er maar weinig te genieten viel voor boswandelaars.
Tot slot is er nog iets unieks in de aanbieding.Ik weet niet of het de eerste in Nederland is, maar ze oogt al aardig volwassen.Een slufter. Men heeft over enkele honderden meters de duinen weer afgegraven en het achterliggend land, een polder, teruggegeven aan de zee. Met het doel om de »oude« natuurlijke omstandigheden te herschapen. Zoutwater flora en fauna. Ach, wanneer de veiligheid niet in gevaar is, of komt, waarom niet ? We zien wel hoe het afloopt !
