Over het boek van Tinneke Beeckman zijn tot heden zo’n vijf recensies verschenen op internet, nog niet – voorzover ik kon nagaan – in de gedrukte media. De eerst was van Mark Behets, op 15 oktober 2012 bracht hij een korte relevante boekbespreking op “Spinoza in Vlaanderen, de laatste is van een mij niet bekende Bart Haers op zijn blog “Kwestie van verwondering”, die hij hier in een reactie meldde. De beste is van Dirk Verhofstadt, de zeer ervaren boekbespreker op Liberales.be. Over die van mezelf, die hier op 2 november verscheen, ben ik zelf niet geheel tevreden (zoals ik het over sommige van mijn recensies wel kan zijn) – je kunt er de worsteling met positieve en negatieve oordelen aan aflezen, dunkt me. [Onderaan dit blog zal ik trachten bij te houden welke recensie verder nog verschijnen.}
De merkwaardigste is de recensie van Karel D’huyvetters op 24 oktober 2012 op “Spinoza in Vlaanderen”, die trouwens méér wil zijn dan een kritiek op Beeckman’s boek: een essay dat andere inzichten tegenover die van het besproken boek wil bieden. Sinds ik die bespreking las (ik deed dat en ook het lezen van de overige recensies pas ná het opschrijven van mijn eigen leeservaring, om mij niet vooraf te laten beïnvloeden), speelt mij door het hoofd dat ik erop wil reageren, móet reageren, zodat ik hem daarom sindsdien meermalen gelezen heb.