Lange tijd was hij mijn lievelingsauteur, Willem G. van Maanen, maar liefdes gaan voorbij en nu is ook de schrijver, die 91 jaar werd, niet meer. Vanmorgen las ik in mijn dagblad zijn In Memoriam door Willem Jan Otten. Ik herkende er nauwelijks iets van mijn herinneringen in en daarom schrijf ik hier mijn eigen herdenking.
Van Maanen was bepaald geen best-seller-auteur. Hij stond vooral bekend als writer’s writer. Zijn taal was altijd uiterst verzorgd en z’n verhaalconstructie zat altijd vernuftig in elkaar – was soms wel een puzzel. Soms deed hij vele jaren over een volgend boek. Maar door zijn lange leven en doordat hij tot op hoge ouderdom bleef schrijven, schreef hij vanaf Droom is ’t leven (1953) een indrukwekkend oeuvre bij elkaar: grotere romans en kortere verhalen. Tot en met Vertelde tijd (1994) heb ik alles van hem gelezen: 16 boeken. Alle verhalen werden in 2003 nog eens gebundeld, maar in 2010 verscheen een bundel met de bescheiden titel Bagatellen – beide heb ik niet meer aangeschaft en al het werk dat ik van hem bezat heb ik samen met mijn bibliotheek zo’n tien jaar geleden afgestoten.
