Een week geleden had ik een blog n.a.v. een fraai overzichtsartikel in The Jewish Week over de groei van het seculiere jodendom en het ontstaan van seculiere joodse organisaties. Ik dacht daarmee voor langere tijd wel weer genoeg aandacht gegeven te hebben aan wat Spinoza voor hedendaagse, zowel seculiere als gelovige, joden blijkt te betekenen. Maar gisteren kwam ik weer een citaat tegen dat ik niet zomaar voorbij kon laten gaan en waar ik de bezoekers van dit weblog graag op wijs.
Het was naar aanleiding van de ‘viering’ van Philip Roth en zijn laatste boek, Nemesis, dat weer overal positieve recensies ontving.
Dit 31e boek van de inmiddels zevenenzeventigjarige Philip Roth kwam een half jaar geleden uit. Nemesis speelt in de zomer van 1944 tijdens een polio-epidemie die de kinderen van Newark overvalt. Roth schrijft in deze roman over een 23-jarige hoofdpersoon en zijn privé-oorlog tegen die epidemie, en over wat zo’n bedreiging met een gemeenschap doet. Roth stelt kernvragen aan de orde als: welke keuzes van mensen hebben een noodlottige invloed op de loop van hun leven? Hoe weerloos staat de mens tegenover de macht van het toeval?
