Gisteren hadden een aantal vrienden en vriendinnen van Spinoza, die elkaar van de Spinoza-cursussen van de Vereniging het Spinozahuis kennen, uitgenodigd door een van hen, een gezellig en heerlijk etentje. Genoten werd van pizza’s die de gastheer bakte in zijn zelfgebouwde steenoven. Verrukkelijke pizza’s. Het hoogtepunt kwam bij het tweede dessert bij de koffie, nadat we al onthaald waren door een bord met een door de gastvrouw zeer creatief en meesterlijk vervaardigd zeer smakelijk nagerecht.
Daar verscheen tot onze grote verrassing op tafel dit kunstige tiramisu-dessert met de beeltenis van Spinoza. Tiramisu betekent volgens Wikipedia letterlijk “trek mij omhoog, wat zoveel inhoudt als beur mij op of maak mij blij”. Wel, dat is met deze ‘filosoof van de blijheid’ zó als tiramisu-dessert opgediend een fluitje van een cent – wie zou hier niet blij van worden. De gasten begonnen meteen foto’s te maken, waarvan ik de bezoekers van dit weblog er graag een voorschotel. De flits maakt het wat flets en de ondergrond is was rommelig – de feestelijke taart staat namelijk op de plank waarop de pizza’s in stukken waren gesneden, maar het beeld is duidelijk…
Beval Spinoza ons zelf in een opmerking bij stelling 45 van het 4e boek van de Ethica immers niet aan: "Het voegt een wijs man, zich matig met aangename spijs en drank te verkwikken en te laven, evenals met geuren en lieflijkheid van groenend kruid …."
De matigheid gaven we vorm door – toen we genoeg hadden, dat wel – een laatste stukje pizza aan ons voorbij te laten gaan…
