Dit blog moet mij helpen van een kleine obsessie af te komen die mij al dagen bezig houdt sinds Wim Klever’s tweet van maandag 1 oktober 2012:
“Spinoza is Epicurus redivivus: beiden funderen identieke ethica op identieke fysica. 'Ataraxia' in E5/47s: 'de wijze geniet gemoedsrust'.”
Ik ging op zoek naar evidentie voor de juistheid ervan. Om te beginnen werd het aanleiding om het hoofdstuk over “Epicurus, Lucretius en Spinoza” in Wim Klever’s Spinoza classicus te herlezen. Maar ik zocht ook additionele informatie op internet en vond wel wat. Onder meer ontdekte ik dat veel over Epicurus te vinden is op de speciale Epicurus-Wiki-pagina, die nog in ontwikkeling is maar waar al veel van de (weinige) teksten van Epicurus gebracht, vertaald en toegelicht werden. Verder is er van Catherine Wilson, Epicureanism at the Origins of Modernity [Oxford University Press, 2008], waarin een uitoerige paragraaf van 10 pagina’s die in hun geheel bij books.google te lezen zijn; maar er is ook een uitvoerige en gedegen review van Charles Wolfe, die dat boek op veel punten afkraakt (vooral door wat hij allemaal mist), maar ook schrijft dat het “some short, non-controversial sections on Spinoza” bevat.
