Salomon Suskovich (1906 – 1990) liet wel erg weinig van Spinoza heel

0
333

In haar boek Het Argentijnse gezicht van Spinoza (zie mijn leesverslag in dit blog) bespreekt Miriam van Reijen o.a. het werk van Salomon Suskovich. Ik maak in dit blog graag overvloedig gebruik van haar tekst, daar ik deze Suskovich wel een intrigerende persoon vind. Hij is duidelijk gefascineerd geraakt door Spinoza, en moet veel studie van hem gemaakt hebben. Maar hij hield uiteindelijk toch sterk vast aan het geloof waarin hij was grootgebracht, zodat hij de meeste denkbeelden van Spinoza, evaluerend tegen zijn eigen geloof, tenslotte afwees. Hij was uiteindelijk toch een bestrijder van Spinoza, dunkt me, zij het een fatsoenlijke.

Suskovich werd geboren in een dorpje in de buurt van Vilnius, nu de hoofdstad van Litouwen. In 1924 emigreerde hij naar Argentinië. Hij publiceerde literaire en filosofische artikelen, en richtte in 1949 het filosofische tijdschrift Davka op, waarin hij joodse en andere denkers bespreekt – ‘universele’ denkers noemt hij ze. Vijfentwintig jaar lang (78 nummers) was hij hoofdredacteur van Davka (Alleen), het enige Jiddische filosofie tijdschrift dat verscheen onder auspiciën van het World Jewish Congress. Het blad werd in zekere zin voortgezet met het populaire Jewish Library dat publiceert over grote figuren en gebeurtenissen in de joodse geschiedenis.

In 1977 verscheen bij de Smuszkowicz Biblioteca Popular Judia del Congreso Judio latino-americano, een afdeling van het Congreso Judio Mundial, van Salomon Suskovich (Smuszkowicz) in het Jiddisch een boekje over Spinoza: Likh un shon in Spinozas lebn un shafn in shayn fun haynikòn vòisn (1977). In 1983 bracht zijn vrouw een vertaling in het Spaans en werd de titel Spinoza. Luz y sombras (148 p.). Op het omslag van het boek staat het Spinoza portret van een onbekende Duitse graveur uit 1725.