Bijna drie jaar geleden had ik een blog met het signalement van het boek van Philip Goff (Ed.), Spinoza on Monism. [Philosophers in Depth]. Palgrave Macmillan, 2012 – [books,google moest ervan afblijven].
In Bibliographia – An Online Publication for the History of Philosophy – verscheen 17 november 2013 een review door Sean Winkler (Husserl-Archives: Centre for Phenomenology and Continental Philosophy, KU Leuven) van dit boek. Het is hier als html-tekst te lezen, maar een maand geleden, precies een jaar na publicatie, werd een PDF online gezet. Mark Behets wees mij erop en graag breng ik de bezoekers van dit weblog hiervan op de hoogte.
Winkler focust vooral op de bijdragen van: Mogens Lærke’s “Spinoza’s Monism? What Monism?” Yitzhak Melamed’s “Why Spinoza is not an Eleatic Monist (Or Why Diversity Exists),” and Steven Nadler’s “Spinoza’s Monism and the Reality of the Finite.” Aanbevolen.
Ik haal hieruit naar voren, zoals Mark in zijn e-mail naar mij deed i.v.m. discussies op dit blog van enige tijd geleden alweer:
Op basis van het onderscheid formele essentie en actuele durende existentie van eindige modi stelt Nadler, zo citeert de reviewer:
"an infinite series of finite modes understood as formal essences makes up an immediate infinite mode under each attribute, while an infinite series of finite modes understood as durationally existing entities makes up a mediate infinite mode under each attribute." (228)