Dit gedicht van Gerrit Achterberg had ik al eens in een blog. Vandaag stuurde Adèle Meijer deze afbeelding toe met de notitie: "Nog een erg verlate bijdrage aan de ‘steen-bloggen’ of gewoon voor de aardigheid."
In de ‘steen-bloggen’ [te bereiken via 'steen' in het zoekvenster] besprak ik de steen-metaforen van Spinoza. Daar hoort deze van Achterberg niet bij. Maar als stukje "Spinozistisch huiswerk" waardeer ik het zeer en daarom neem ik het in dit blog op, zodat we weer eens dit fraaie gedicht van Gerrit Achterberg onder ogen krijgen.
