Het is ergens jammer, dat de nederlandse taal voor de »socio« [gemeenschap] het woord maatschappij gebruikt!
Want maatschappij betekent ook een handelsonderneming.
Nog spijtiger is het, dat de betekenis vooral in de politiek nog al door elkaar wordt gebruikt. Zodat de gewone burger moeilijk in de gaten heeft, of het nu over economie dan wel over politiek gaat.
Helaas is het zo, dat die verschillen dan ook heel erg klein zijn. Te klein. De aanname, dat de politiek wordt bepaald door de economie ligt voor de hand. Alles kost geld, dus dat moet van de ene maatschappij naar de andere maatschappij overvloeien.
De politiek legt dit in wetten en andersoortige regels vast.
Zouden ministers naar de betekenis van het woord ministers zijn – dus >dienaren van het volk< – dan was er niets aan de hand. Als de meerderheid vóór is, dan wordt een wet aangenomen, is de meerderheid tegen, dan wordt een wet niet aangenomen.
Dan zou het onbestaanbaar moeten zijn, dat een minister kan zeggen >Ik leg dit (….) naast me neer<!
Dat kan wel in Amerika. Dan krijg je de huidige situatie, dat Bush per veto gaat regeren en shit heeft aan alles wat de wetgevende organen daar vast leggen.
Maar ook in Nederland is, was dit niet vreemd. In hoeverre een minister-president verantwoordelijk is voor de ministers van zijn kabinet weet ik niet, maar daar schijnt men zich in ons land weinig zorgen om te maken.
Komt misschien door ons oude, vaderlandse kinderspel van »verstoppertje spelen«. Als je vooruit zag, dat je nooit eerder bij de »buut« kon zijn, dan de »zoeker«, dan bleef je rustig zitten. Ook als er dan later mensen waren, die vonden, dat je beter niet meer mee kon spelen. Wat zulke dapperen hadden de grootste mond en werden dus daarom geduld.
Maar naast de wetten en andere verordeningen kent de socio-maatschappij ook een ander soort regelgeving, die niet helemaal is vastgelegd. Dit wordt dan aangeduid met Normen en Waarden.
Onder deze noemer zijn een aantal begrippen opgenomen, die bedoeld zijn als een regelgeving, die niet door wetten hoeft te worden geregeld, omdat het gewoon tot het normale leven< behoort. En dit geeft dan meteen de moeilijkheid aan, die aan deze »levensregels« is verbonden.
Je kunt dit natuurlijk aardig beheersen in een aparte gemeenschap. Zoals een voetbalclub zijn statuten en huishoudelijk reglement kent. Maar zou je daar een zwemclub in opnemen, dan gaat er gewis een hoop mis. Alleen al omdat in het algemeen de voetballers een mannengemeenschap vormen, die bij het douchen gewoon gezellig met elkaar blijven praten. Iets, dat je van een gemengde zwemvereniging niet mag verlangen.
Nu heeft onze maatschappij de mond vol, dat we een »multi-culturele« maatschappij moeten zijn. En hier haal je de moeilijkheden al binnen.
Best aardig, dat een of meer ministers moeite gaan doen om de Normen en Waarden onder de bevolking in de aandacht te brengen. Maar welke waarden en normen zijn dat dan ?
Met het stellen van de vraag, breng je de »waarde« van de Normen en Waarden al om zeep. Zou de door de Staat gewenste inburgering voor 98% zijn voltooid, dan nog zijn algemeen aanvaardbare normen en waarden niet haalbaar.
Deze zijn namelijk ingegeven door de geestelijke erfenis van een volk. Voor de autochtonen is dat het christendom, misschien jammer voor de atheïsten. Maar ook die christenen hebben (vroeger) uit een verschillende catechismus boekje hun opvoeding moeten halen. De niet gelijke uitleg, die zij daarmee ontvingen, drukt al een stempel in de manier van overdracht op latere geslachten.
Was dit nu maar de enige moeilijkheid, maar er zijn er meer. We moeten ook europees gaan denken. En dat wil men dan gaan vereenvoudigen door er een Grondwet op los te laten. De moeilijkheid die zich hierbij -extra- gaat voordoen, is het verschil in taal. En hoe moet is zaken in wat voor wet (Normen en Waarden) dan ook gaan vastleggen, als de een in noord-Europa onder een bepaald begrip is anders voorstelt, dan zijn mede-Europeaan in een zuid-Europees land? Dat is zelfs niet met een begrijpelijke vertaling op te lossen.
En een inburgering voor alle Europeanen voor Europa is onmogelijk in een tijdsbestek van een paar honderd jaar.
Mag ik een voorbeeldje geven ?
In een landelijk dorp wordt een straat bewoond door gewone burgermensen. Er komt een vluchtelinggezin in de gemeente en in die straat is net een woning beschikbaar. Nu wordt er een beroep gedaan op de tolerantie van de bewoners van die straat, om die familie gewoon in het midden op te nemen.
Nu een straat in een stadswijk, laten we zeggen, Charlois in Rotterdam. Hier wonen uitsluitend allochtone mensen. Bij een brand in de buurt is een autochtoon gezin zonder onderdak gekomen en in die allochtone straat is een etage vrij.
Wie nu denkt, dat er een inspraakprocedure zal worden gestart, om die familie daar in te krijgen, die verdient de jaarprijs van Nationale Optimist.
En toch maakt ook de tolerantie deel uit van de door de regering uit te dragen normen en waarden.
Wat is dan een oplossing voor zulk probleem ? Het is tot te gek om te denken, dat men in een land meer dan éénsoortige Normen en Waarden moet gaan prediken ?
Het enige, dat ik me kan bedenken is, om de inhoud van Normen en Waarden dan toch maar tot wetten te gaan verheffen. Maar dat je dan over onze grens zult kunnen kijken is meer dan een utopie.
