Enige tijd geleden werd ik getroffen door een betoog, dat was begonnen met een opmerking over de
Goede Ouwe Tijd.
Daar was en is het laatste woord nog niet over gezegd! In het algemeen vindt men, dat die Ouwe Tijd nou ook niet zo goed was, als ons dat in herinnering gebleven is. Of,… als ons wordt voorgespiegeld.
Maar die socioloog bezag dit met een wat andere bril.
Zestig jaar geleden werd het nieuws verspreid door radio, telefoon en krant en tijdschrift.
Het aantal informatie-stromen was dus, in vergelijking met tegenwoordig, enorm beperkt.
Mensen hoefden niet selectief om te gaan met wat ze te weten kwamen. Het ging vanzelf.
Je kon je gemakkelijk beperken tot je eigen informatie-behoeften). Wie belangstelling had voor voetbal, die had zijn eigen tijdschrift om geheel bij de tijd te blijven. Had je minder behoefte, dan las je het sportnieuws in de krant. En wie geen enkel belangstelling had voor sport, die las dat gedeelte van de krant niet.
Je kunt natuurlijk altijd zeggen, dat de belangstelling voor de vijftiger jaren van de 20e eeuw maar erg beperkt was. Maar… was dat nou een vloek of een zegen ?
Ook die keer is het weer raak. In Groenwouden is een meisje van vijf jaar verkracht en vermoord. Compleet met beelden van het politieonderzoek komt het op het televisiescherm. Vijf dagen daarna de begrafenis, waarbij het hele dorp uitloopt. Een jaar erna, de rechtszaak tegen de man en de vrouw, die de misdaad (misdaden!) gepleegd hebben.
En dan kan men zich afvragen:
wat weet de rest van Nederland aan dit droevig voorval? Positief gezien, kun je je afvragen >Wat hebben de ouders, de familie van het slachtoffertje aan dit mede-lijden, dat zo publiek wordt uitgedragen ? Helpt dat wat ?
>Wat moeten de kijkers hiermee? Hoe groot is de informatieve waarde van dit soort nieuws? Wat komt een kijker te kort, als hij er niets van weet. En wat als hij dan ook nog alle bijhorende beelden niet gezien heeft ?
En dat geldt niet alleen voor dit droevig feit.
Zitten we echt op dergelijk nieuws te wachten? Hier is van ontspanning geen sprake, dus zou je zeggen, weg er mee!
Maar wat dan ? Omroepen, zenders zijn er nu eenmaal om uit te zenden. Wat het alternatief is dat kunnen we ook allemaal zien. Maar is dat dan wel informatie waar een mens wat mee kan ? Zij, die organisaties denken van wel. En zo komt bijna iedere zender wel met wekenlange wedstrijden voor »zangtalenten«, toneelspelers en dansers, schaatsers, enz, enz, enz… Een ander alternatief zijn de krimi-series. Die later weer aangemerkt kunnen gaan worden als voorbeeld voor reële misdaden.
De man vond aan het eind van zijn betoog, dat hij in dit opzicht gelijk had. De mens heeft aan zijn eigen ellende genoeg te verwerken. Die van een ander voert nauwelijks tot verlichting van eigen inzichten, trauma’s, zorgen en angst.
Malsciinda.
En kromme nederlandse vertaling is
Onwetens-waardig. En dat beschrijft het ook nog niet eens juist.
Want dat zou moeten zijn >onwaardig om te weten<.
Omdat het >mal< meer op het >inda< slaat, dan op het >scii< !