Zoals Amsterdam gezegd wordt te zijn gebouwd op palen, zo was de Nederlandse Economie in 1945 gebouwd op palen, in dit geval een ervan. Dat was de mijnbouw.
Nederland was trots op zijn mijnen en misschien nog meer op zijn mijnwerkers. Die waren het meestal vanuit de familie geworden. Maar ook kwamen hierom de eerste Nederlandse immigranten uit bv Italië en Polen. Duitsland, België en Frankrijk hadden de hunnen evenzeer nodig, om de zelfde reden.
Alles leek in orde. De mijnen waren grotendeels in handen van de Staat, de energie was noodzaak voor bijna alle takken van weder-opgebouwde industrie. Dus waren er weinig zorgen om de toekomst.
Toch waren het die mijnen, die het eerst ten offer vielen aan de meer moderne inzichten van energievoorziening. De behoeften bleven gelijk, of groeiden nog. Maar de mijnen raakten uitgeput. Daarbij groeiden ook de inzichten in de richting van milieu-zorg. Niet helemaal, anders had men nooit voor een van de alternatieven, de chemische industrie gekozen. Maar de Staat aanvaarde haar verantwoordelijkheid.
De grote verliezers zijn de werknemers.
Zij, die zuiderlingen, werken met hart en ziel hard iets moois te scheppen. Het product is, was goed. Er werd soms afgezien van gerechtvaardigde looneisen. Men leverde inkomsten in. Alles om wille van De Fabriek. Zoveel inzet, dat zo iets gehandhaafd zou kunnen blijven door alle tijden, is alleen maar hen toe te denken.
Maar zij, die destijds alles geregeld hebben, die allerlei garanties gegeven hebben, die laten zich tot nu toe niet horen. In het kader van het »nieuw« (?) economisch denken moet de ingreep door de overheid in de economie zo klein mogelijk zijn. Marktgeleide economie noemt men dat.
Konden in de negentiger jaren men daar de regering op aanspreken, dan hoorde men Kok vertellen, dat hij (zij) niet anders konden, want het ging volgens de directieven van de EU!
Zo werden de Posterijen en de Spoorwegen geprivatiseerd. Hadden de vakbonden hierop enige invloed ? Ik weet het niet. Hoeveel mensen kunnen daar tot nu toe echt blij om zijn?
Was het niet slikken of stikken?
En wat lees ik dan in de zogenaamde ontwerp Europese Grondwet ? Dat dit de economische richting moet zijn, zolang als deze grondwet zal bestaan !
Wanneer daarnaast geen behoorlijk Europees Sociaal Contract wordt opgenomen, is die zogenaamde grondwet voor mij onaanvaardbaar. En ik schaam me voor de rol, die de zogenaamde christelijke partijen hieraan hebben bijgedragen.
Balkenende, is dit emotioneel ?
Jawel, deels wel, maar op zeer realistische gronden. Jammer, dat een politicus, dat niet zo kan zien.
