Iemand zond mij gisteren een
artikel over Spinoza toe dat Guido Vanheeswijck, die leerling van
Herman de Dijn was, in 1995 schreef. Ik had eerder een blog over
Vanheeswijck's essay over de metafysische lach, zoals hij die bij
Spinoza ontwaarde. Het betreffende artikel is:
de Spinoza: in het perspectief van de eeuwigheid" [In: Harry Berghs
(Red.), Een inleiding in het denken van R. Descartes, B. de
Spinoza, G. Berkeley en D. Hume. Leuven/Amersfoort, Acco, 1995,
43-69.].
Ik las het met groot genoegen en
raad het iedereen aan die op zoek is naar inzichten over de vraag
waarom Spinoza in deze tijd nog te bestuderen en wat we aan hem
kunnen hebben. Vanheeswijck schreef niet veel over Spinoza, naast
"Franciscus van den Enden, leermeester van Spinoza" [in:
Streven, 60 (juli-augustus 1993), 595-601] is dit het enige,
maar het is een juweeltje van een artikel, waarvan je zou hopen dat
het op internet beschikbaar kwam, zodat je ernaar kon verwijzen en
iedereen er op een eenvoudige manier kennis van zou kunnen nemen.