Zaterdag vond voor het eerst een burgerlijk huwelijk plaats aan “onze” toren, een ceremonie die vroeger enkel in het stadhuis kon plaatsvinden. Natuurlijk is zo’n panoramische plek naast een Middeleeuwse toren bovenop een heuvel een stuk charmanter. De burgemeester vroeg mij vele foto’s te trekken van het evenement, want hij hoopt er nog meer huwelijken te mogen voltrekken… dus, bij deze mijn “promopraatje” ;-): wil je trouwen in Italië, denk dan aan ons dorpje Merana ! Voor meer info, mag je mij steeds mailen op info@verdita.com
Maar dus, het huwelijk van zaterdag. Eerst sijpelden de gasten aan (gelukkig is er een groot veld waar auto’s konden parkeren), dan de bruidegom met zijn familie. Van begin tot einde dacht ik “nu zal hij beginnen wenen”, hij was zo ontroerend gelukkig. Mooi om te zien.
Dan moest er even gewacht worden op de bruid (hiervoor zocht iedereen de schaduw op, want het was echt heet) … maar het was ook het wachten waard. Zij kwam namelijk aan in paard en kar, helemaal in thema met de omgeving. Zo waren de zitplekken voor de gasten bijvoorbeeld gemaakt van stro.
Ik genoot ervan om overal foto’s van te kunnen trekken, en ondertussen was Nicolas ook opgetrommeld voor het serieuzere werk. Samen met de andere vrijwilligers van de AIB (vrijwillige brandweer) moest hij namelijk het verkeer in goede banen leiden. Wie ons wegje kent, weet namelijk dat één tegenligger al niet makkelijk is, laat staan dat je een hele trouwstoet op je weg tegen komt. Iedereen op de heuvel (onze gasten en de 2 buren) was gelukkig verwittigd, dus eigenlijk had Nicolas weinig te doen.
De plechtigheid zelf, aan de voet van de toren, was erg persoonlijk. Na de toespraak van de burgemeester kwamen diverse familieleden en vrienden aan het woord die het jonge paar geluk wensten, andekdotes deelden … en ervoor zorgden dat zelfs wie geen van beiden kende helemaal meeleefde met het koppel.
Volgende maand al vindt het volgende huwelijk er plaats, ik zal er natuurlijk ook weer bij zijn, zodat jullie mee kunnen genieten van de foto’s.
