Graag attendeer ik op een zeer
waardevol artikel
In een vervolgblog dat ik wilde
maken op mijn kritische blog
over de recent gepubliceerde tekst van Michael Della Rocca, wilde ik
ingaan op het essay van Yitzhak Y. Melamed, "Acosmism or Weak
Individuals? Hegel, Spinoza, and the Reality of the Finite"
[PDF].
Dat daar ik wist dat hij in dat stuk zich verzette tegen Hegels
kritiek op Spinoza, namelijk dat er bij hem geen ruimte zou zijn voor de
mensen en de wereld om te bestaan (dat die eerder illusies zouden
zijn, daar er maar één substantie, n.l. God was – vandaar de
beschuldiging van "akosmisme"). Melamed betoogt dat de
eindige dingen wél bestaan, maar in een zwakke vorm, een mindere
bestaansvorm ("weak individuals") en daarvoor beroept hij
zich op Michael Della Rocca.
Maar zie, daarmee bezig zijnde,
ontdek ik dat er juist vorige maand een buitengewoon boeiende tekst
is verschenen, waarin veel diepgaander dan ik dat ooit zou kunnen,
kritiek wordt gegeven, zowel op Hegel's zienswijze als op die van
Yitzhak Y. Melamed. Als het ware wordt "the conversation between
Hegel and Melamed" behoorlijk kritisch onder de loep genomen.
Het gaat om