Mij bereikte onlangs de volgende e-mail:
Beste Stan,
Of het mag weet ik niet maar ik probeer het: ik zou je willen consulteren in
verband met de volgende vraag. In ons boek Culture
as Embodiment [cf. Amazon, cf. blog] heb ik de gewaagde stelling verkondigd dat Spinoza
een gedragswetenschapper avant la lettre is, iemand die vooral ook benadrukt
dat denken een activiteit is die mensen met heel hun hebben en houden in
onderling verband al doende beoefenen (zoals er geen loper in de mens is die
loopt is er ook geen denker in de mens die denkt).
Dus niet, zoals in de traditionele cartesiaanse visie, vanuit een of
ander geïsoleerd centrum in een onlichamelijke geest. Ik argumenteerde verder
dat dit gezichtspunt pas vandaag de dag echt wordt uitgewerkt in modern
cognitieonderzoek, waar cognitie ingebed, lichamelijk, al doende uitgevoerd en
over mensen en hulpmiddelen gespreid is ( vgl. 4E-cognition: embedded,
embodied, enacted & extended cognition).
Ik beweer dit op basis van vooral het traktaat over de verbetering van het
verstand.
Weet jij of er anderen zijn die het sociale en het juist niet geïsoleerd
opgesloten zijn van 'denken' bij Spinoza benadrukken?
Wie weet kun je me helpen.
Hartelijks,
Paul
Paul Voestermans
Em. UHD cultuurpsychologie, RU, Nijmegen
