De morgenstond heeft goud in de mond. Dat is het spreekwoord. Maar deze keer had de morgenstond alleen maar regen in de mond. Niet hard maar toch genoeg om even nat te worden.
Maar er was ook goed nieuws want ik liep samen met mijn moeder. Dat was voor de 1ste maal sinds half januari toen ze haar middenvoetsbeentje had gebroken. En er was ook nog een hersteloperatie geweest van haar heup.
Ze heeft zelfs weer zoveel zin dat ze heeft gezegd "Geef me maar op voor de Vierdaagse".
We liepen (in de regen dus) eerst richting het Molenbeekpad. Daar aangekomen kwamen we enkele wandelaars tegen die dachten dat ze verkeerd liepen omdat een oranje bak was verdwenen. Maar de pijlen hingen er nog wel, dus alles was toch duidelijk.
Mijn broer zat ondertussen op de route. Hij was EHBO-er tijdens deze tocht (en de bijbehorende nachtmars)
