De eerste ochtend is het altijd spannend. Hoewel we slechts 2,5 kilometer van de start sliepen was de afstand toch net te ver om te voet heen en weer te lopen. Dus we namen de bus. Bij de bus stonden al twee Nederlandse jongens en een Engelse jongen. Tegen hen was gezegd dat de bus om 3.38u zou komen, tegen ons was gezegd dat de bus een minuut of zeven voor vier zou komen. Dat gaf wat verwarring en vooral de Engelse jongen werd erg zenuwachtig. Hij zei steeds “I’ll call a cap”. Gelukkig kwam de bus zodat we iets over vier uiteindelijk bij de Wedren aankwamen waar we in de rij moesten aansluiten.