Vorige week besliste ik te voet door de bossen op restaurant te gaan – sommige van ons gasten doen dat ook – een tocht van 40 minuten die op de heenweg je eetlust behoorlijk stimuleert en tijdens de terugkeer zorgt voor een perfecte vertering en calorieverbranding.
Ons ‘gewone’ restaurantje is in jaarlijkse vakantie zodat het moment gekomen was om eindelijk na drie jaar het andere uit te testen. Om één of andere reden was het er nog nooit van gekomen, het uitzicht dat ons weinig aantrok zal er vast veel met te maken gehad hebben, ook al vertelde iedereen uit de omgeving ons telkens weer dat je daar lekker kunt eten.
Mijn eerste verbazing was dat er een groep van minstens 25 man zat en ik een halfuurtje geduld moest hebben. Gelukkig was er een aantrekkelijk aperitiefbuffet en genoot ik op het terras van een glaasje spumante. De dame des huizes kwam me zelfs enkele gefrituurde verse ansjovissen brengen, heerlijk.
Ook het eten later was de moeite waard, een mooi gevarieerd bord antipasta en dan een huisgemaakte ravioli met radicchio, spek en brie in een botersaus met salie, mooi geserveerd bovendien. Het personeel was overvriendelijk, ze gingen zelfs ook Indy eten geven en ze hadden het beste plaatsje voor ons voorzien, in een hoek naast het openstaande venster, uiteraard met een bakje water voor de hond.
Het was al met al een zeer grappige belevenis, het interieur ziet er niet echt uit, de televisie staat constant aan, er komen vooral lokale mensen, vertegenwoordigers en mensen die tijdelijk in de buurt aan het werk zijn maar je eet ietwat anders dan gewoonlijk in de streek én bovenal zeer goed, ‘echter’ Italiaans kan je het niet vinden.
Authentiek, lekker, niet duur en te voet bereikbaar (voor wie over een dosis moed beschikt,
(Nicolas)