De herfst komt eraan dus moet ook het hout eraan komen. Als je kiest voor een huis waarin het warm water en de verwarming draaien op zon én hout moet je natuurlijk wel zien dat eens de zon langzamerhand verdwijnt er hout in de plaats komt.
Onze redenering destijds was simpel, er is hier volop zon dus zonnepanelen, we hebben vele hectaren bos dus een centrale verwarming op hout, eenvoudig en goedkoop.
Het probleem is dat de zon inderdaad vanzelf opgaat en terugkomt maar dat die bomen op dat gebied een beetje tegenwerken. Als je daar niets mee doet blijven die gewoon ongestoord verder groeien in het bos en weigeren zich spontaan in gekliefde blokken van maximum 50 cm aan te bieden aan onze reuze kachel, ontgoochelend.
En daar kom ik dan in het plaatje, de pseudo houthakker die de bomen moet omzagen, verslepen, laten drogen en in gepaste stukken moet krijgen….zoals jullie echter weten heb ik het voorbije jaar een nogal tijdsrovende nieuwe hobby –onkruid wieden- waardoor het houthakken een beetje achterop is geraakt.
Soit, een lange uitleg om mee te moeten delen dat ons hout dit jaar op zeer gemakkelijke wijze gewonnen heeft en onaangeroerd in het bos is mogen blijven genieten van de wisselende seizoenen. Ik zweer het dat ik volgend jaar op gepaste wijze wraak neem.
Tot dan hebben we om de nakende koude te verbijten toch maar hout gekocht en om niet meer de onzekerheid van vorig jaar te kennen dat we mogelijks onvoldoende voorraad zouden hebben lieten we ons eens goed gaan, 15 duizend kilo, we gaan onze agriturismo hier deze winter ombouwen tot één grote sauna, lol.
De helft (!) werd zaterdagochtend geleverd en dat ziet er ongeveer zo uit
Yep, die onvoorstelbare massa moest door ondergetekende helemaal alleen allemaal naar binnen worden gesleurd en zo mooi mogelijk gestapeld, ik zag er naar uit als een kalkoen naar Kerstmis….
Uren en uren later….
De weersvoorspellingen waren zo dat het vanaf zondagavond/nacht zou gaan regenen dus ik had mij voorgenomen daarvoor alles binnen en/of droog te krijgen en met een zekere fierheid –rechtevenredig met de rugpijn- mag ik aankondigen dat het ook gelukt is. Elke houtblok van die zevenduizend vijfhonderd kilo heb ik eigenhandig geklasseerd. Onze aldus ontstane emotionele binding zal mij toch niet beletten ze met veel plezier in de vlammen te gooien, vanaf blokje tienduizend begin je die dingen echt te haten.
Het was dan ook blij toekijken hoe gisterenavond onze verwarming volop draaide en hoe deze ochtend de regen met bakken naar beneden viel. Mijn hard labeur was niet voor niets geweest, volgend jaar installeren we wel gas, 
.
(Nicolas)
