Elk jaar komen de moutainbikers uit de regio hier in ons kleine dorpje samen voor een pittige tocht. Ik ken niet veel mensen die het zouden aandurven (onze gasten zullen wel snappen wat ik bedoel) maar elke keer weer staan er hier een hoop enthousiaste fietsers klaar om onze "calanche" te bedwingen.
Gelukkig is er ook de mogelijkheid om een deel van de tocht te voet af te leggen, samen met een gids die uitleg geeft over de geologie van de streek. Omdat we dit jaar een zeer kleine groep wandelaars hadden (6 in totaal) beantwoordde hij vooral vragen uit de groep en die gingen niet over de herkomst van de rotsformaties, maar (hoe kan het ook anders) over de eetbare planten die we onderweg tegen kwamen. Eén van de mede-wandelaars (een Schotse vrouw) merkte al lachend op dat ze het wel erg typisch vond. Zet een paar Italianen samen en je eindigt altijd met een gesprek over eten.
(Natascha)
