Wat doen we met de Vos?

Tijdens een kort veldbezoekje bij een dassenburcht vinden we een
fabelachtig mooie dode Vos (Vulpes vulpes). Jean de la Fontaine
(1621-1695) is een Franse schrijver en dichter maar is vooral bekend om
het schrijven van fabels waarbij dieren een hoofdrol spelen. Zo ook zijn
bekende fabel over de Vos en de Raaf. De Raaf zit in de boom en in zijn
bek heeft die een lekker stuk kaas. De Vos, die niet vies is van kaas,
verzint, zoals dat van een sluwe Vos verwacht wordt, een list. De Vos
overlaad de Raaf met veel complimenten over zijn buitengewoon mooie
uiterlijk. De Raaf is natuurlijk niet gek en houdt zijn snavel stevig
dicht. Maar de Vos houdt vol en verteld tegen de Raaf dat hij nog mooier
zingt dan de Nachtegaal. Na zoveel vleierij begint de Raaf de Vos te
geloven. De Raaf kan zich niet meer bedwingen en gaat luidkeels zingen.
Onvermijdelijk tussen het krassen door valt het stuk kaas op de grond en
de Vos gaat er mee vandoor. Veel fabels van Jean de la Fontaine
bevatten een pessimistisch moraal. Dit kwam voort uit het negatieve
beeld dat hij over de wereld had: Sluwe en machtige personen zegevierden
over de zwakkere in de maatschappij.  Je hoeft maar even de krant open
te slaan of het gaat over de graaicultuur in de hoge en iets lagere
sferen. Maar personen die denken dat ze sluw en onaantastbaar zijn
hebben niet het eeuwige leven. Met de bosjes vallen roermondige
Wethouders, Ministers en  andere hoogwaardigheids bekleders op hun
gezicht. Maar wat doen we met de dode Vos? Die laten we mooi liggen voor
de Raaf!