Soms komt de inspiratie om iets op de blog te zetten vanzelf aanfladderen. Vorig jaar kreeg ik van een aardig echtpaar uit Sevenum, die hun knotwilgen hadden gesnoeid, een grote stam van drie meter. Deze mannelijke schietwilg (Salix alba) groeide goed in onze tuin en dit jaar zaten er al veel katjes aan. Verschillende soorten solitaire bijtjes profiteren van deze vroeg bloeiende wilg. En daar kwam ineens een grote vlinder aanzweven. Maar verdween meteen weer uit de tuin. Jammer, die had ik niet goed kunnen bekijken maar had wel gezien dat het iets heel anders was. Op mijn vlinderlijstje van de tuin had ik al een paar soorten kunnen noteren: Dagpauwoog, Klein geaderd witje, Citroentje, Landkaartje, Kleine vuurvlinder, Kleine vos en Oranjetipje op Koninginnedag! En daar zeilde hij weer boven de tuin en landde op de jonge bloeiende toekomstige knotwilg. Nieuwe soort voor de tuin: een Grote Vos (Nymphalis polychloros). Dat is natuurlijk altijd een dubbele verrassing. Het is voor Nederland een zeldzame standvlinder die met acuut uitsterven wordt bedreigd. Onze knotwilg heeft zijn ecologische waarde nu al dubbel en dwars bewezen!
