Een onwerkelijk kleurrijk rupsje steekt de weg over. De Meriansborstel (Calliteara pudibunda) is vernoemd naar de bekende Duitse entomologe en kunstenares Maria Sibylla Merian (1647-1717). Haar grootste voorliefde waren insecten. Ze deed haar onderzoek buitengewoon zorgvuldig, registreerde en gedocumenteerde alles op schitterende platen. Ze was vooral bekend om als eerste de relatie tussen vlinders en hun waardplanten vast te leggen. Daarnaast onderscheidde ze zich, als zelfstandig ondernemer, van haar tijdgenoten door met haar dochters een succesvolle uitgeverij en drukkerij van boeken en prenten op te zetten. Haar werk is tegenwoordig nog steeds te bewonderen in de collectie van de wetenschapsacademie in de Hermitage in St-Petersburg. Terecht dat zo'n mooie rups deze naam mag dragen. De volwassen rups kun je met geen enkele andere soort vergelijken: ze zijn borstelig behaard geel, vier penceelborstels (vandaar de naam ‘borstel’), op de rug en rode ‘staart’. In oktober verpopt de rups en overwintert dan. De pop overwintert in grijs spinsel tussen afgevallen (droge) bladeren. Zo mooi als de rups is zo onopvallend is de volwassen vlinder en door hun schutkleur vallen ze nauwelijks op. De Meriansborstel is een dagactieve nachtvlinder uit de familie Donsvlinders. De vlinder komt verspreid over het hele land voor: vooral op de zandgronden en in de duinen. Waardplanten zijn met name Sleedoorn, Meidoorn, Zomereik, Berk en gecultiveerde fruitbomen. Het knalgeel behaard beestje op het zwarte asfalt schreeuwde om aandacht en dat is haar gelukt met of zonder goede naam!
