Een tijd geleden kreeg ik een mailtje van de Gemeente
Roerdalen. Een paar dagen later werd ik opgehaald en na een korte mondelinge
briefing in de auto gingen we op pad naar een dasknelpunt. In de tijd dat de
dasknelpuntenkaart nog niet in het bezit was van de gemeente werd hier een weg
gereconstrueerd zonder dat er aandacht was besteed om een knelpunt voor de das
(Meles meles) op te lossen. Onze contacten hadden zich helaas gekruist en in
die tijd was ik, op zijn zachts gezegd, niet erg blij over deze gemiste kans
maar goed dat was toen. Nu wilt het toeval dat deze weg, in een zeer kort
tijdsbestek, weer een wegreconstructie moet plaats vinden! Dat is ook de reden dat ik breed glimlachend in
de dienstauto van de gemeente zit om samen een geel streepje op het asfalt te gaan
maken.
Het pppsssttt… geluidje van de
spuitbus luidt de werkzaamheden in. Vanaf een aanwezige composthoop maak ik nog,
steeds glimlachend, even een overzichtfoto. Het rode pijltje op de foto geeft
aan waar de faunapassage wordt aangelegd.
De zwarte pijl boven het bos geeft
ongeveer aan waar een bewoonde dassenburcht ligt. Vanaf deze goed bewoonde
kraamburcht lopen dassen de lager gelegen weilanden in om te fourageren. In
deze burcht zijn de dassen rond 1960 vergast, geschoten en gedeeltelijk uitgegraven. Zo ging dat toen
in Nederland. Men beschouwde dassen als iets wat schadelijk was en uitgeroeid
moest worden. Het heeft zeker 50 jaar geduurd voordat deze burcht weer bewoond
werd door dassen. Naar aanleiding van het dassenbeschermingsplan Roerdal zijn
er door de Gemeente Roerdalen maatregelen getroffen om de dassen te beschermen.
In 1991 zijn er naast het aanleggen van dassenraster en twee dassentunnels bij
de enigste bewoonde dassenburcht van het Roerdal, ook landbouwwegen (de groen gekleurde)
voor gemotoriseerd verkeer gesloten. Hiermee voorkom je verkeersslachtoffers op
deze landbouwwegen. Het is een belangrijke beschermingsmaatregel en heeft zeker
weten bijgedragen aan een beginnend herstel van de dassenpopulatie in het
Roerdal. Echter soms wandelen de dassen verder van huis af en lopen ze over het
schouwpad van de beek richting de drukkere verharde weg met soms fatale
gevolgen. In het verleden heb ik ook hier helaas een paar dode dassen van het
asfalt afgeschraapt. Toch zijn die dassen achteraf gezien niet meer voor niks
gestorven. Door hun grootste offer te geven hebben ze het knelpunt aangewezen. De
reden dat deze nieuwe wegreconstructie gaat plaats vinden is dat de weg te hoog
is. Deze weg ligt namelijk in het inundatiegebied van de rivier de Roer. Bij
berekeningen van het Waterschap Roer en Overmaas is gebleken dat deze in het
verleden verhoogde weg bij hoogwater een barrière vormt voor het wassende water
en daardoor elders in dorpen ernstige overlast veroorzaakt. Door deze weg goed
te verlagen (de oranje zig-zag lijn) heeft het water bij een toekomstige
overstroming de vrije loop om in de daarvoor bestemde waterbergend gebied in te
stromen.
Op het kaartje is de Roer met
donkerblauw en het overstrominggebied met lichtblauw aangegeven. Nu alle ambtelijke neuzen de
goede richting op staan wordt er in het veld stevig gewerkt. Nu zie je pas
hoeveel grond er verzet wordt ten behoeve van de wegverlaging.
Door deze
noodzakelijke maatregel kan nu ook meteen het dasknelpunt (rode pijl) op een
goedkopere manier worden opgelost. Zo
vang je twee vliegen in een klap: niet alleen wateroverlast wordt aangepakt
maar er verdwijnt ook weer een dasknelpunt van de kaart. De dag kan voor mij niet
meer stuk bij deze opgebroken weg.
Het is heerlijk technisch weer en de
greppelsprinkhanen in de rijk bloeiende berm begeleiden met hun concert de
werkzaamheden. Op een afstandje geniet ik van dit schouwspel en zie hoe de lang
verwachtte dassentunnel luchtig balancerend in de sleuf wordt gelegd.
Vandaag
komt alles op zijn plaats en ik zie dat het goed gaat. Dat is wat je noemt een dag
vol klein geluksgevoel in het roerdal.
Na een paar weken ga ik even kijken hoe de dassentunnel erbij ligt. Op het
eerste oog ziet het er prima uit. Een buitenstaander zou al vlug zeggen: Waarom
geen dassenraster? Deze locatie heeft nu eenmaal zijn beperkingen. Het is de
bedoeling dat bij een overstroming geen hinderlijke hoge dwarse obstakels zijn
zoals dassenraster waar rotzooi in blijft hangen. Het opruimen en wellicht
vervangen van dassenraster na een flinke overstroming loopt te hoog op in de
kosten. Daarom is bij deze locatie logischer wijs gekozen om geen dassenraster
te plaatsen. De kans op verkeersslachtoffers blijft hierdoor wel aanwezig. Maar dassen zijn onderzoekend van aard en lopen graag door tunnels dus ik hoop en ga er vanuit dat ze ook deze snel vinden. Daarnaast is de verlaagde weg van een 80 kilometer gelukkig naar een 60
kilometer weg omgetoverd en dat scheelt ook weer!
Na zo'n reconstructie loopt er
altijd wel zand in een tunnel die bij de ingangen voor waterstagnatie zorgen. Kijkend
in de tunnel zie ik er water in staan. Dit kleine probleempje kan eenvoudig
verholpen worden. Inmiddels heb ik de gemeente Roerdalen hier van op de hoogte
gebracht en ik ga er van uit dat ze deze kleine nazorg probleempjes nog in orde
maken. Maar ook dat kan het kleine geluksgevoel niet verpesten.
