Het is altijd weer heerlijk uitrusten als we in het huisje op de Veluwe zijn. Veel
hoeven we niet te doen. De Edelherten
hebben zich zonder te bukken de
woekerend klimop van de huismuur kort gesnoeid. Wel handig zo'n hongerige tuinman. De Wilde zwijnen meende ook, zonder overleg,
te moeten helpen met het omvormen van het gazon. Maar goed dat is weer voor latere zorg. Het regent
en de schuiltent staat alweer in de tuin bij de oude
hoogstamfruitbomen. Als de Vlaamse gaai
op die tak zou gaan zitten vormt dat een harmonisch geheel. Maar de Vlaamse
gaai denkt daar heel anders over! Die zit de tent te observeren vanaf een
veilige telelens afstand. Er komen twee
luidruchtige buitelende Raven over, die
staan ook nog op mijn verlanglijstje. Maar
ook die schijnen nog slimmer te zijn. De
Koolmezen laten zich wel verleiden maar daar heb ik al genoeg plaatjes van.
Nee, vandaag ga ik voor de Gaai! Maar het wordt al aardig donker. Na een uur
turen houden de vier Gaaien in de bosrand het voor gezien en ik druip ook maar
af. Net als ik de tent verlaat komt er
een Grote bonte specht aan zeilen en gaat doodleuk op de door mij bedachte
gaaientak hakken. Natuur blijft je
verrassen. Verstoken van internet en tv is het heerlijk om dan maar in het vuur
van de houtkachel te staren. Eenmaal de slaap te pakken wordt het tijd om naar
bed te gaan. Ineens wordt ik uit mijn
diepe slaap gewekt. Een keihard geknaag in de keuken! Passerend langs de klok
zie ik dat het half drie is. Voor een eventueel politierapport kan dat altijd goed van pas komen. Gewapend
met een stevige zaklamp en fototoestel sluip ik op mijn tenen de keuken in. Het
geluid komt uit de rode vouwkrat die op de keukentafel staat. Hebbes voor
zoveel onnatuurlijk licht is geen enkel kraaloogje tegen bestand en enige seconden staat de "Keukenbosmuis"
(Apodemus sylvaticus) als verdoofd met
zijn voorpootjes tegen de doos theezakjes. Na de derde lichtoase wordt het hem
te veel en springt uit de krat en vlucht als een dolle stier door de keuken. Nu
hij zijn oriëntatie blijkbaar weer in orde is rent hij recht naar zijn
holletje. In de hoek van een plastic zak
gevuld met een paar klappers heeft hij een gat geknaagd. Oké, het luide geknaag
is over, dus ik kan weer rustig slapen.
De volgende ochtend neem ik de tas mee naar buiten. De schade in de klappers
bleek mee te vallen maar de keukenbosmuis sprong uit de tas en is toch maar
weer een gewone Bosmuis geworden.
