Mijn blogje wordt blijkbaar ook op het Provincie huis in
Maastricht goed gelezen! Na het lezen van het verhaaltje met de titel: Zeg nooit, nooit (14 april 2014) kwam een
projectleider meteen in actie. Hij wist namelijk dat bij de zwarte pijl van de
N293, die een dassenknelpunt voorstelt, een groot onderhoud van het asfalt in de
nabije toekomst gaat plaats vinden.
Op deze manier kunnen er flinke kosten
bespaard worden. Om de lijntjes kort te houden belde hij mij op en een
anderhalve week later liepen we met een kleine delegatie in de brede berm van
de Provinciale weg N293. Ook hier hebben we het asfalt gemarkeerd en is de
locatie nauwkeurig op de werktekening gezet.
Binnen de grenzen van de Gemeente
Roerdalen liggen een aantal kilometers Provinciale wegen. Over deze wegen zijn uiteraard
oversteekplaatsen van dassen. Het ijzer moet je smeden als het heet is en
daarom werd meteen afgesproken dat ze van mij ook de dasknelpuntenkaart krijgen.
Zo zijn alle Roerdalensche wegen met dasknelpunten gebiedsdekkend bekend zowel bij de wegbeheerders van de Gemeente
Roerdalen als bij de Provincie Limburg. In de tussentijd werd er op het
Provinciehuis hard gewerkt aan de voorbereidingen van de geplande groot
onderhoud van dit stuk N392. Er komt heel wat bij kijken die je als
buitenstaander/weggebruiker niet ziet: digitale tekeningen aanpassen,
bestekken, aanbestedingen aannemers, eventuele aanwezige leidingen in de grond,
wegomleggingen, materiaalkeuze enz. Op een "goede" ochtend kreeg ik een verontrustend bericht dat op de
bewuste locatie een dode das zou liggen. "Gelukkig" bleek het een
bunzing te zijn maar ook dit verkeersslachtoffer geeft aan dat, deze kleine
ecologische verbindingszone tussen de twee bewoonde dassenburchten, een fauna
passage hier geen overbodige luxe is.
Vijf maanden later verschijnen er in het
landschap verschillende objecten langs de weg die duiden op de naderende uitvoering
van het groot onderhoud. Ook de inspectieputten (prefab) en de betonnen buizen
die moeten aansluiten aan de stalen buis zijn ook al gearriveerd.
Het aftellen
is begonnen! De weg wordt voor verkeer afgesloten. Om het dagelijkse woon- en werkverkeer, met een gemiddelde van 9996
voertuigen per werkdag, zo min mogelijk te storen wordt er in het weekend
gewerkt.
Het is dan onvermijdelijk dat er ook in de nacht doorgewerkt moet
worden. Gewapend met een oranje vestje, witte veiligheidshelm en fototoestel werd ik in de gelegenheid gesteld om bij deze werkzaamheden aanwezig te mogen zijn. Mijn dank daarvoor! Tijdens het persen van de stalen buizen onder het wegdek geeft even
veel lawaai en de nevel die daarbij vrijkomt levert dat mooie spookachtige
plaatje op.
Het was laat in de avond dat de
laatste stalen pijp op zijn plaats was geperst maar alles was volgens de
planning verlopen. Moe maar voldaan liep
ik over het gefreesde asfalt naar de werkkeet en hoor de bosuilen in het
landgoed roepen. Eenmaal bij de fiets zie ik hoe de betonnen onderdelen door
een kraan worden opgepakt. En ze verdwijnen even in de duisternis naar de verlichte
werkplek. De volgende ochtend zijn de oranje metselmannen druk bezig om de
aansluitingen passend te maken. Alles nadert zijn voltooiing.
De volgende ochtend ga ik weer even kijken. De
werkzaamheden aan de dassentunnel zijn inmiddels klaar en ook het dassenraster
staat er strak bij. Ik sta er weer versteld van dat alles wat ik in gedachte
had over deze tunnel nu werkelijkheid is. Het verkeer raast er als vanouds over
het versgeurend asfalt. Ik zal hier nog wel eens vaker komen kijken of de
dassen en andere kleine zoogdieren gebruik gaan maken van deze gloednieuwe
fauna passage. Maar nu sta ik glunderend met beide voeten in het losse zand en
geniet na van deze toegepaste daspaswetenschap.
