Anderen helpen. Dat is zowaar mijn beroep geworden. Het voelt niet als mijn beroep. Het lijkt meer een soort van instinct of een reflex in me die niet zo goed tegen leed kan.
Ik merk steeds meer, dat ik óók mezelf help als ik anderen help. Ik denk soms dat het een niet eens gaat zonder t ander.
Vandaag bedankte iemand me op een heel hartelijke manier. Een cliént van ons wijkteam.
Ik werd daar blij van.
En heel even voelde t verlies van mijn zusje draaglijker aan.
Zo hielp ik hem, en hij – zonder t te weten – mij.
_____________________________________________________
