Je voelt hoe de idea lapidis, de idee van de steen met de materiële steen samenvalt in: “nauwkeurig gevuld met de betekenis van steen.” Met de blogs over de verschillende steen-metaforen bij Spinoza in het achterhoofd (zie onder), ervaar ik hoe in dit gedicht méér Spinozisme verborgen zit dan bij hen die menen met “de steen denkt op z’n steens” Spinoza’s zienswijze over de geest uit te leggen. Toch lijkt met “zijn grenzen bewakend” de eindigheid (het hebben van einden in ruimte en tijd) én de conatus te worden verwoord en is er sprake van waarneming door de steen met “een rustig en heel helder oog”.
Maar goed, geen polemiek hier, maar genieten van dit steengoede steengedicht.