Spinoza’s complete ontologie, d.w.z. inclusief het teruggrijpen erop vanuit zijn Theorie over de mens, zoals Wolfgang Bartuschat analyseert, laat zich niet fysicalistisch duiden. Dat laat Bartuschat nog eens glashelder zien in zijn Individuum und Gemeinschaft bei Spinoza, de uitgave van de voordracht die hij op 20 mei 1995 voor de Ver. Het Spinozahuis hield (Mededelingen 73, Eburon, Delft, 1996). Hij gaat daarbij in tegen de opvattingen van Alexandre Matheron en Jonathan Bennet (en kunnen we er op dit weblog aan toevoegen: dus ook tegen Wim Klever).
Ik vat in hoofdlijn de gedachtegang die Bartuschat in die lezing biedt hier samen. Het moge duidelijk zijn dat zijn benadering en uiteg mij aanspreekt.
