Nee, het ging gisteravond niet over 'the Sound of Music' . Maar wél over The Sound, and other Music of the 80's.
Ik was op eerste kerstdag bij mijn vriend Marc en zijn vriendin in Nieuwstadt. Na de kerstmaaltijd, en dat was echt wel smullen, ging het natuurlijk weer over onze jeugddaden. Zoals altijd als ik bij Marc ben.
We zijn er twee die in de jaren 80 dus altijd samen gingen stappen. Marc was in die tijd volslagen punk en zette zich tegen
iedereen en alles af. Ik was geen haar slechter beter. Alleen had Marc meer oorbellen in. En zijn kleren waren in die tijd volslagen zwart. Want dat symboliseerde het 'anti-gevoel'. Marc noemde ik wel eens grappend Marc(x), want 'das Kapital' ,dat konden wij van buiten. En van binnen.
Na de overheerlijke maaltijd, bereid door zijn lieve vriendin, was het zover. Jeugdherinneringen én de daarbij behorende muziek.
Het was kostelijk dat elke plaat, waarvan ik soms niet eens meer de uitvoerend artiest kende, leidde tot een stortvloed aan sterke verhalen. Erg sterke zelfs. De heerlijke wijn hielp daarbij wel mee.
Na alle verhalen dacht ik er aan. Dat wij nog steeds wel aan onze idealen 'doen'. En dat we ook nog wel enigszins vrijgevochten zijn.
Zo wil Marc liever niet onder een baas werken. En dus begon hij in het begin van deze eeuw als zelfstandige geluidstechnicus te werken. Hij eet er nu een goed belegde boterham van. En zijn lieve vriendin die is ook nog steeds leuk 'anders'. Ze was ooit actrice, maar gebruikt haar – nog immer aanwezige – creativiteit, nu in de marketing branche. En ik. Ik roei nog altijd tegen de gevestigde orde in, maar nu dan in de psychiatrie.
Ik geef toe. We zijn nu toch ook wel een beetje meer van die andere types, merk ik. Van die 'een eigen huis, een plek onder de zon' types.
Maar toch.
en dit nummer, van The sound (1981), draaide Marc(x) toen ik mijn jas om 03.00 uur aandeed:
"I was going down,
Than I started winning"
______________________________________________________