In het verlengde van het vorige blog, “Spinozisme is een
soort Talmoedstudie geworden,” kom ik n.a.v. recente heftige discussies op dit
blog op de noodzaak te proberen het lezen en interpreteren van Spinoza’s tekst aan
te pakken met de hermeneutische regels zoals hij in de TTP formuleerde voor het
interpreteren van de Bijbel. Ik noem dat in de kop van dit blog ‘walten lassen'.
‘Walten lassen’ kan betekenen: nicht hindern, nicht stören,
den Willen lassen, die Freiheit geben, freies Spiel lassen, etwas geschehen
lassen, freien Lauf lassen, gewähren lassen. Maar ook: gebieten, zu bestimmen
haben, das Regiment führen, als wirkende Kraft o. Ä. vorhanden sein, herrschen.
Ik kies die termen uiteraard om een excuus te hebben om –
bij gebrek aan Spinozistische composities – na lange tijd weer eens een
compositie van J.S. Bach dit weblog binnen te halen en wel zijn orgelstuk , BWV
642 en de Cantate BWV 93, beide getiteld: Wer nur den lieben Gott lässt walten.
Op Youtube vind je vele uitvoeringen, ik koos voor deze
fraaie interpretatie
Wer nur den lieben Gott lässt walten | Johann Sebastian Bach,
BWV 642 | Martien de Vos
