Dit blog zie ik in het verlengde van het blog van 13 juni 2015, “Een gemiste kans bij het Menasseh
ben Israel Instituut”, waarin ik als commentaar op de komende lezingenserie
"Over de lichamelijkheid van een spiritueel volk. Gender, seksualiteit en
het lichaam in de joodse geschiedenis", opmerkte dat ik Spinoza in de
serie mistte: juist dé filosoof die de lichamelijkheid bepaald niet uit de weg
ging.
In de kunstwereld en in de kunstfilosofie wordt Spinoza
bepaald niet veronachtzaamd – met name in allerlei dansprojecten en
performances. Ik heb er in vele blogs naar verwezen. Dat blijkt ook weer eens
uit dit boek dat ca. twee maanden geleden verscheen:
Stefan Apostolou-Hölscher, Vermögende Körper. Zeitgenössischer Tanz zwischen Ästhetik und
Biopolitik. transcript Verlag, 2015 – books.google
