Soms doe je een ontdekking waar je opgewonden en blij van wordt en meteen over wilt bloggen. Dat was gisteren het geval toen ik aan het lezen begon van het hoofdstuk dat Michael A. Rosenthal bijdroeg aan het mooie boek van Heidi M. Ravven & Lenn E. Goodman, Jewish Themes in Spinoza's Philosophy [State University of New York Press, 2002] dat Miriam van Reijen zo vriendelijk was mij uit te lenen [hier méér over dit boek]. Dat hoofdstuk draagt de titel: "Why Spinoza Chose the Hebrews: The Exemplary Function of Prophecy in the Theological Political Treatise" p. 225 – 260] ".
Die titel alleen al is om van te genieten – wijst er fijntjes op hoe Spinoza die het uitverkoren zijn van de Hebreeën relativeert, historiseert en vooral immanentiseert (als dat een woord is; ja dat is het, cf.), zelf in zijn TTP het Hebreeuwse volk uitkiest als voorbeeld waaraan politiek in zijn eigen tijd nog iets te leren is. Het oude joodse volk is hier Spinoza's chosen people!