Een acrostichon (naamdicht of
lettervers) is een gedicht waarvan de eerste letters van iedere regel
of strofe, achter elkaar gelezen zelf een woord of zin vormen. Voor mij hoeft het niet per se om een gedicht te gaan… het kan ook zo:
Sive, oftewel oftewel,
gebruikte je graag: zoals in Deus sive Natura. En opdat we je maar
goed begrepen voegde je er vaak aan toe: sive, quod idem est [oftwel
wat hetzelfde is].
Perfectio sive realitas:
alles is op de juiste maat gesneden. Per realitatem et perfectionem
idem intelligo [onder werkelijkheid en volmaaktheid versta ik
hetzelfde; 2/Def6]
Intellectus infinitus – wel je meest raadselachtige begrip; het concept van een absoluut
verstand, nog enigmatischer dan Deus.
Natura sive Deus was niet
jouw volgorde [volgens je explicateur De Dijn]
Origineel was het
niet-dualistische van je filosofische theorie van het lichamelijke en
mentale
Zelotypia: Hoc odium erga
rem amatam invidiae junctum [jaloezie: haat jegens iets dat we
liefhebben verbonden met afgunst [3/35s] – zo gaf je ons vele
definities van onze gevoelens.
Amor Dei intellectualis
waren goed beschouwd je laatste woorden. En die liefde kon niet met
jaloezie gepaard gaan. Hic erga Deum amor neque invidiae neque
zelotypiae affectu inquinari potest [5/20]
