Tot mijn vreugde zag ik dat Mark Behets op "Spinoza in Vlaanderen” een bespreking bracht van het boek Spinoza van Roger Scruton dat in 1986 verscheen bij de Oxford University Press en in 2000 in vertaling van Hessel Daalder in de reeks Kopstukken van uitgeverij Lemniscaat werd opgenomen. [Zie hier] Het was voor mij aanleiding nog eens te kijken naar mijn bespreking van 24 juli 2009, waar ik ook een later boek van Scruton bij betrok. Mark en ik zijn net zo enthousiast over de kwaliteit waarmee Scruton moeilijke zaken weet uit te leggen.
Ik herinner me nog goed hoe ik lange tijd profijt trok uit de manier waarop hij de twee-aspect-benadering uitlegde, n.l. hoe je op twee manieren naar een schilderij kunt kijken: naar de voorstelling die de schilder uitdrukt en naar het materiaal waaruit het schilderij bestaat en de manier waarop het ontstaan is. Dat levert twee semantisch volstrekt verschillende verhalen: een kunstbeschouwing en een materiaal-analyse. Ik blijf het een knappe uitleg vinden, ook nadat ik later ontdekte dat het voor het echt begrijpen van Ethica 2/7 een niet geheel passende uitleg is. De orde en het verband van het ene verhaal en dat van het andere verhaal in het voorbeeld zijn niet gelijk, zoals de orde en samenhang van dingen en de erbij passende ideeën wel gelijk zijn: één orde en samenhangend verband uitmaken. Wel semantisch (attributief) verschillend, maar qua orde en verband gelijk en hetzelfde. Daarover is een en ander te lezen in het net door de VHS uitgebrachte boekje van Chantal Jaquet, From Parallelism to Equality: The Nature of the Union of Mind and Body in Spinoza. [Mededelingen vanwege het Spinozahuis nr. 104, met de lezing van 26 mei 2012. Uitgeverij Spinozahuis, 2013]
Nogmaals, de toelichting van Scruton heeft me als beginnend Spinozist wel flink op weg geholpen.