Even een kleine anekdote tussendoor.
Paul Raabe was van 1958 tot 1968 leider van de Bibliothek des Deutschen Literaturarchivs Marbach. Vanaf 1968 kreeg hij de leiding over de Herzog August Bibliothek in Wolfenbüttel – de bibliotheek die in de 17e eeuw als de grootste van Europa gold. Raabe had grote voorgangers, zoals Gottfried Wilhelm Leibniz en Gotthold Ephraim Lessing.
Raabe, die zelf veel publiceerde, maakte van de bibliotheek een internationaal erkend studie- en onderzoekscentrum. Hij ontwikkelde een Stipendien- & Forschungsprogramm, een Publikationsabteilung en een Schülerprogramm. En de bibliotheekgebouwen breidden zich onder zijn leiding eveneens sterk uit. In 1992 ging hij met pensioen.
Ik neem aan dat velen die in die bibliotheek studie naar Spinoza of Leibniz e.a. deden de nu 83-jarige Paul Raabe zullen hebben ontmoet.
Hij ontving vele prijzen en erkenningen. Zo werd hem in 1987 het eredoctoraat aan de Technische Universiteit Braunschweig verleend. In 1991 werd hij ereburger van de Stadt Wolfenbüttel en na zijn pensionering ontving hij meerdere erkenningen. In 2006 bijvoorbeeld de Karl-Preusker-Medaille.
Waarom ik in dit blog kort aandacht aan hem geef is vanwege het feit dat hij in zijn herinneringen, Frühe Bücherjahre. Erinnerungen [Arche Literatur Verlag, Zürich-Hamburg 2007] schreef dat hij als tienjarige in een oude krant ontdekte dat de 21e februari 1927 niet alleen zijn geboortedag was, maar ook de 250e sterfdag van Baruch de Spinoza. En hij schrijft: „So steht am Anfang die Erinnerung an eine große Persönlichkeit der Geschichte. Die Bewahrung, Pflege und Vermittlung einer Erinnerungskultur habe ich bis heute als eine meiner Lebensaufgaben gesehen.“ (p. 13)