Al sinds lang is en tamelijk vaak was de Spinoza-buste van Oswald Wenckebach in blogs te zien [hier, en hier en nog meer). Velen hebben zich samen met Spinoza, althans diens buste, die zich in de tuin van het Spinozahuis bevindt, laten fotograferen of sinds het maken van selfies mogelijk werd, zichzelf ermee gefotografeerd.
Drie redenen heb ik om nu eindelijk een apart blog aan Wenckebach te wijden. Het is een mooie aanleiding om deze mooiste foto van dit beeld hier op te nemen. Hij moet zijn gemaakt kort nadat het beeld aan de Ver. Het Spinozahuis, die vanaf 1 januari 1946 weer in het bezit van het huis was, werd overgedragen. In datzelfde jaar verscheen deze foto in het boek van Simon L. Millner, The face of Benedictus Spinoza [New York, Machmadim Art Editions, 1946; afbeelding tussen p. 44-45]. Kortom, toen het nog nieuw was en nog onaangetast door weersomstandigheden en vogelpoep er mooi bijstond (het stond, gezien de foto toen kennelijk op een andere plek in de tuin – of het was nog niet definitief geplaatst). Een volgende reden is om iets meer over Wenckebach te schrijven en tenslotte om een verbazing te uiten.
