De Volkskrant en Trouw blijven tot nu toe nalatig in het
geven van een filmrecensie – zou dat op iets duiden? Het Nieuw Israëlietisch Weekblad publiceert
vandaag een recensie van de film door Jaron Beekes, de auteur en tekenaar
van de graphic novel uit 2011: De lens
van Spinoza [cf. blog]. Met de titel van de recensie ["Wereldberoemd,
maar onbekend"] en de eerste zin ["Met de documentaire Spinoza, een
vrije denker wil regisseur Robin Lutz de ietwat vergeten filosoof Baruch de
Spinoza onder het stof vandaan halen. Maar of hij daarin slaagt?"] stelt
de bespreker zich op achter het beeld dat de filmmaker oproept.
Jaron Beekes vindt Baruch Spinoza (voor joden is en blijft
hij altijd Baruch), zoals ook al bleek bij de presentatie van zijn
stripverhaal, maar 'eigenwijs'. Die term duikt ook op in deze bespreking,
hoewel niet duidelijk wordt waar dit uit blijkt, laat staan of dat beeld uit de
film oprijst.
Voor de recensent “dreigt de film te verzanden in een
geschiedenisles van anderhalf uur, ook waar het Spinoza’s leven betreft: toen
ging hij hier wonen, toen weer daar.” Toch eindigt hij met: “Al met al is
Spinoza, een vrije denker een nuttige, leerzame documentaire, die helaas de ambitie
heeft om tegelijkertijd ook speelfilm en zelfhulpboek te zijn."
Kortom, net als deze blogger [cf. blog], de Spinoza-nerd zoals Nelleke Noordervliet ze
onderscheidt van de klepelzoekers [cf. blog], wordt Jaron Beekes in zijn beoordeling van de film heen
en weer geslingerd tussen pro’s en con’s.
