In vervolg op het blog “De Spinozistische mens hoeft niet voor 100% reactie te zijn” waarin ik reageer op de voordracht van Wim Klever “Wie Spinoza den Menschen erklärt” breng ik hier een stukje dat ongeveer hetzelfde benadert op een andere manier (zo kunnen we het ook eens van een ander te horen). Ik neem een passage uit Paul Ricoeur: Oneself as another [Originally Soi-même comme un autre, 1990. Transl. Kathleen Blamey. University of Chicago Press, 1995]
Ricoeur, op zoek naar een filosofische benadering die een verbinding tot stand brengt tussen de fenomenologie van het ondergaande of lijdende zelf en de (in Aristotelische termen) actuele en potentiële grond waartegen een ‘zelfheid’ zich aftekent, komt uit bij Spinoza’s conatus. Ik citeer de betreffende tekst waarbij ik de voetnoten weglaat en alleen nog vermeld dat hij zich baseert op Sylvain Zac, L'Idée de vie dans la philosophie de Spinoza (Paris, PUF, 1963).
