Terwijl ik met het vorige blog over Solomon Maimon bezig was, kreeg ik van Henk Keizer de tip over het verschijnen van het volgende boek waarin Beth Lord de relatie van Kant met drie 'Spinozistische lezers' onderzoekt: F.H. Jacobi, J.G. Herder en Solomon Maimon – hoewel… om Jacobi nu een Spinozistische lezer te noemen gaat wat te ver en Herder en Maimon maakten er ook een eigen potje van. Maar invloed op Kant hadden ze en zeker op de verdere verspreiding van Spinoza’s denken. Zij maakten het respectabel en mogelijk dat er in Duitsland (Idealisme en Romantiek) openlijk over Spinoza geschreven kon worden en Spinoza uit het al een eeuw oude verdomhoekje werd gehaald.
Graag breng ik hier de informatie over het boek dat net uit is en over de schrijfster die zich al geruime tijd flink zowel in Spinoza als Kant en zelfs Deleuze verdiept.
Beth Lord: Kant and Spinozism: Transcendental Idealism and Immanence from Jacobi to Deleuze. Palgrave Macmillan (Renewing Philosophy), 2010, 272 pp
Het boek is nog maar net uit. In het colofon staat 2011 als jaar van uitgave vermeld.
Uitgeversinformatie:
In the late eighteenth century, several thinkers attempted to fuse Kant's transcendental idealism with Spinoza's philosophy of immanence. These 'Spinozistic' readings of Kant had a profound influence on the development of his theories of nature and teleology in the Critique of Judgment, and on the transformation of his philosophical system in the Opus Postumum. Lord examines Kant's relation to three of his Spinozistic readers – F.H. Jacobi, J.G. Herder, and Solomon Maimon – and investigates his response to their provocative suggestion that an immanent ontology solves the problems of transcendental idealism. Lord argues that this is the right context in which to understand Gilles Deleuze's reading of Kant, thereby opening new avenues for understanding both the centrality of Spinozism to Kant's thought, and the complex interrelations between Spinoza, Kant, Maimon, and Deleuze.
This investigation into Kant's relation to Spinozism examines four thinkers who attempted to fuse Kant's transcendental idealism with Spinoza's doctrine of immanence: Jacobi, Herder, Maimon, Deleuze
