‘n Hemelse Discriminatie ?
In de r.k.-Kerk is er volgens internationale en nationale kalenders voor iedere dag wel een »herdenking« voorzien. Het zij voor een heilige, hetzij voor een speciale gebeurtenis. Meest is de liturgie van die dag dan daar ook op aangepast.
Dit stamt nog uit de tijd, dat (de meeste) priesters hun ambt niet als beroep, maar als roeping beleefden, beschouwen. Het schijnt niet meer een verplichting te zijn dagelijks een Eucharistieviering houden. En zo zullen er wel eens gedachtenissen aan onze heiligen verloren raken.
Gelukkig zijn de Bijbel nog niet helemaal uit de mensenhanden verdwenen, dus zijn onze voorsprekers bij God en voorbeelden voor ons eigen leven uit die tijd niet echt verloren.
De heiligen uit de eeuwen daarna – iets anders dus als van de Laatste Dagen ! – moeten hun populariteit zelf zoeken. En beschikken daarbij alleen over hun levensbeschrijving en de ontelbare legenden die er over hen geschreven zijn. Hun faam verspreide zich vanuit hun stad, streek of werkgebied tot vaak over heel de wereld.
Dat maakt het nog meer verwonderlijk, dat er een heilige is, die bijna in de vergetelheid schijnt geraakt te zijn. Een, die aan de bron van onze heilsgeschiedenis gestaan heeft. Een, waarover veel te weinig is geschreven, gelukkig nog wel wordt gesproken. Aan wiens grote daden nauwelijks aandacht wordt geschonken. Je zou kunnen zeggen, de patroon van de Nederigheid.
De man, die altijd een stap terug deed en zó anderen op de voorgrond plaatste.Vandaag is het zijn feestdag. Hoogfeest, zegt de Kerk zelfs.
Anders dan zijn bruid, die over een respectabel aantal feestdagen kan beschikken, had hij er tot het einde aan de 20e eeuw slechts één, vandaag. Als een van de, misschien wel, laatste pogingen om een heidens feestdag tot een kerkelijk feest om te buigen, werd de 1e mei toegewijd aan Josef, Werkman.En nu maar hopen, dat er niet de bedoeling achter gezeten weeft, om hiermee het »zeer« van die veronachtzaming van de figuur van Sint Josef te onderstrepen.
Hoe kom men vier, vijf honderd jaar geleden als koning, of hertog de knie buigen voor een beeld van een timmerman ?? En als de koning niet voorgaat, moet dan een ander het wel doen?
Nu moeten we wel vaststellen, dat onze vier Evangelisten weinig moeite gedaan hebben om Josef in de schijnwerpers te plaatsen. En zij, die de Bijbel illustreerden, vonden altijd wel de boven beschreven bescheiden plaats. Bij de aankonding van de geboorte blijft hij al helemaal uit beeld. In de stal van Bethlehem staan de herders dichter bij de kribbe dan Josef! Ja, nog al wiedes ! Je gunt toch de bezoekers alle eer ? In ons stalletje mag hij nog net blijven staan als de Drie Koningen langs komen. De beelden van de man, op zijn staf geleund, hollend naast het ezeltje, die zich richting Egypte rept, verdwijnen niet alleen uit Bethlehem , maar haast ook uit het bijbels gebeuren.
De opdracht in de tempel, jawel, daar wordt Josef nog vernoemd. Maar wie boosaardig denkt, herinnert zich, dat bij dit soort plechtigheden offers gebracht werden, die … betaald moesten worden.
Wie geluk heeft kan in zijn bijbel nog een bekende plaat zien, waar Josef aan Jezus leert hoe hij, Josef een wagen, een stal, een tafel, een deur, een stoel, een bed in elkaar zet. Ondanks het eelt in zijn handen.En dan slaat de Bijbel dicht.
Een gat ontstaat.Tot het Openbaar Leven van Jezus begint. Maar hierin is Josef niet meer terug te vinden.Zelfs bij een feest als de bruiloft van Kana, waar je zou verwachten, dat ook de vader een glaasje van het ex-water-wijn kwam meedrinken. Het eerste wonder van Jesus.Waar wij moeten ons afvragen >>Was Josef toen al dood ?<<.
Het stapje terug van Josef heeft de geschiedschrijvers niet kunnen inspireren.Het grote wonder van deze heilige is dus eigenlijk al, dat hij niet is vergeten. Vele kerken zijn wereldwijd onder zijn »bescherming« gesteld. Ontelbare kinderen zijn naar hem vernoemd. In die zin is hij niet vergeten. Je vernoemt je kind niet, wanneer de naam je niets zegt. Of in de familie enige betekenis gekregen heeft. Zoals Josef ook in zijn eigen familie zijn betekenis had.
Hij werd niet voor niets de »voedster-vader« van Jezus genoemd. Dat leerden wij in een tijd, dat de titel je niets zei.Wie is er zo gek om voor het kind van een ander zijn brood te gaan verdienen ?In die zin is St. Josef ook een zeer moderne figuur. Hoorde men half vorige eeuw al meer over »aangenomen« kinderen, dan wel pleeg-kinderen en ook geadopteerde kinderen, dan had je het al over vreemde kinderen. Kinderen waar je niet van geboorte af een emotionele band had, kon hebben. Maar tegenwoordig, wanneer iedere nieuwe liefde opnieuw bewezen schijn te moeten worden door een nieuw kind, zijn de Josefs talrijk als de bomen van onze bossen. Ondanks het feit, dat de meeste een-ouder-gezinnen draaien met een moeder en zonder vader.
Dat bewijst, dat er van een terugtredende vader meer verlangd wordt, dan men zo maar – zelfs van uit de Bijbel lezend – wordt gedacht.Laten we hem dan maar in stilte gedenken, hem als voorbeeld nemen en hem vragen voor ons zijn voorbeeldige eigenschappen af te smeken.
