Buber besluit dat ons een derde attribuut bekend moet zijn: persoon-zijn!
Dit wordt het laatste blog, in vervolg op de blogs van 27 en 28 maart, over Buber en zijn ambivalente houding tegenover Spinoza. In de vorige blogs lag het accent op de periode 1927-1933. Dat Spinoza hem blééf bezig houden, en hij zijn polemiek met onze 17e eeuwse filosoof voortzette, bleek uit een latere publicatie. Aan de heruitgave in 1957 van zijn oorspronkelijk uit 1923 daterende Ich und Du, dat wel als zijn hoofdwerk wordt beschouwd, voegde hij een Nawoord toe waarin hij bijna aan het eind stelt dat we (c.f. de Nederlandse vertaling) naast 'geest-achtigheid' (denken) en 'natuur-achtigheid' (uitgebreidheid), een derde goddelijk attribuut dienen te (er)kennen, n.l. dat van 'persoon-achtigheid', dat immers een vereiste is voor een echte Ik-Jij-relatie.
Ik citeer de hele passage uit de Engelse 2e herdruk [Continuum International Publishing Group, 2004]:
