Werken in de psychiatrie is niet eng. Veel mensen denken dat.
"dat jij met jouw verleden dat werk kunt doen", dat zeggen mensen vaak tegen me.
Deze week vertelde een cliënt jongen tegen mij, dat hij voor t eerst sedert 5 jaar – én na 2 psychoses – weer was gaan zwemmen met zijn zoontje. En dat hij in t bubbelbad t hartje van zijn zoontje had voelen kloppen. En dat hem dat weer levenszin gaf.
Hij gaf mij een kadotje. Een doos bonbons. Want hij vond dat ik hem weer op t rechte pad gekregen had.
Maar ik deed niks. Ik luisterde gewoon naar zijn verhalen zonder te oordelen en wees 'm op t zwembad om evt daar 's met zoontje heen te gaan enzo.
Mensen vertrouwen mij persoonlijke, intieme dingen toe. Dát zijn op zich al kadotjes
Eigenlijk is mijn werk een luizenbaan.
______________________________________________________
