Van Vloten zag Spinoza als “die geroepen was de eerste dagheraut te zijn eens nieuwen tijdvaks der wereldbeschaving" (Baruch d’Espinoza, p. 33). Zichzelf zag hij zeker als de tweede heraut.
Een blog over Jan Van Vloten schrijven, moest er eigenlijk wel van komen. Zijn naam is hier al in tientallen blogs voorbij gekomen, maar een blog apart over hem stelde ik steeds uit, omdat ik een beetje moeite met die man had. Uiteraard, gewaardeerd moet worden dat hij veel voor het onder de aandacht krijgen van Spinoza heeft gedaan, maar hij heeft er ook zulke eigenzinnige draaien aan gegeven. Busken Huet had het over zijn “zelfgebrouwen spinozisme”. Maar nu ik een aanleiding heb – ik wil doorgeven dat zijn Spinoza-boek integraal bij books.google is te vinden – maak ik een kort blogje over deze ‘kleurrijke figuur’ – wat wel het minste is dat men van hem zeggen kan: “hij was zeer strijdbaar, ontzag niets en niemand en bestreed diverse toonaangevende tijdgenoten van alle wetenschappelijke en vooral kerkelijke richtingen.” 1) Radicaal naturalistisch spinozist en liberaal humanist, “die op het snijvlak van Aufklärung en spinozisme op strijdvaardige wijze de rede inzette tegen het autoriteitsgeloof.” (C. Offringa 2) Wat hij deed met driftigheid en taalagressiviteit. (Roger Henrard 3) Voor 'n korte biografie: zie aan het eind van dit blog.