Joseph Almog is al meer dan een kwart eeuw bezig met – ruw en globaal aangeduid – de relatie tussen logica en de reële wereld. Of met, zoals het op z'n weinig informatieve pagina bij UCLA staat, waar hij vanaf 1992 filosofieprofessor is in: Metaphysics, Philosophy-of-Language-and-Logic. (Zie hier zijn publicatielijst). Van hem verschenen o.a.:
Joseph Almog, What Am I? Descartes and the Mind-Body Problem [OUP, 2005]
Joseph Almog, Cogito? Descartes and Thinking the World. [OUP, 2008]
Naar ik begrepen heb (uit het artikel dat ik hierna noem) was hij aanvankelijk en vele jaren een 'moderne essentialist', iemand die sterk vanuit definities/essenties en – in Aristotelische termen geformuleerd – 'formal causation' redeneerde. Maar een paar jaar geleden ging hij óm en had in de gaten gekregen dat in de natuur, in de kosmische processen, alleen 'efficient causation' aan de orde is. En dat "[o]ur understanding Nature is nothing but Nature taking its course."
Dit is de fraaie laatste zin van een intrigerend artikel (waarvan het lezen mij niet makkelijk afgaat, want zoveel weet ik niet van de geschiedenis van de wiskunde en de logica en van het denken en spreken over de ideeëngeschiedenis ervan, maar waarvan ik de hoofdlijn van het betoog toch redelijk kon volgen). Dat artikel heeft de titel "Nature without essence", verscheen in de Journal of Philosophy [107 [2010] (7):360-383] en is als officieel gratis PDF bij dat tijdschrift te downloaden. Joseph Almog heeft een soms persoonlijke en steeds heldere, uitleggende schrijfstijl.
