Er is (tot dit blog werd geschreven) weinig over J.C. Logemann op internet te vinden, maar van zijn vertaling van Spinoza’s Ethica die in 1902 door de Amsterdamse uitgever Cohen en Zonen op de markt werd gebracht, worden door diverse antiquariaten exemplaren aangeboden. Het boek was het vierde in een reeks “De groote denkers der eeuwen…. Algemeene bibliotheek van wijsbegeerte.” De onverkochte exemplaren werden doorverkocht aan Van Holkema & Warendorf te Amsterdam die de nog ongebonden bladen met een nieuwe titelpagina en band als nieuw Spinoza-boek in 1915 op de markt bracht.
[de swastika kon toen nog onschuldig gebruikt worden]
Over die vertaling, de aanleiding voor dit blog, zodadelijk meer; eerst wat er dan nog wél over hem te vinden is.
Biografische gegevens 1)
Jacob Christoph Logemann werd op 26 oktober 1873 in Rotterdam geboren. Na het behalen van het diploma aan het Erasmiaansch Gymnasium, begon hij in 1892 aan een studie theologie aan de Vrije Universiteit, maar stapte over naar de letterenstudie (klassieke talen).
Van januari 1897 tot oktober 1900 was hij leraar aan het Chr. Gymnasium te Zetten. Daarna was hij drie jaar privaatdocent.
Op 18 april 1901 trad hij in het huwelijk met de vijf jaar jongere Maria Catharina Hisschemöller.
In 1903 werd in Rotterdam het gereformeerde Marnix Gymnasium opgericht. De (bijna) dertigjarige Logemann, op dat moment kandidaat in de letteren, werd er met ingang van 1 september een van de twee leraren klassieke talen, Latijn en Grieks.
In 1928 werd hij naast docent tevens conrector, wat hij bleef tot aan zijn pensioen op 1 november 1938.
Inmiddels was hij op 17 november 1916 gepromoveerd tot doctor in de klassieke letteren op het proefschrift De defunctorum virtutibus in carminibus sepulcralibus latinis laudatis. (‘Over de deugden der overledenen, zoals verheerlijkt in Latijnse grafdichten’3)), uitgegeven door T. de Vries in Rotterdam in hetzelfde jaar. Het is bij de Haithi Trust Digital Library in te zien. 2)
Op 16 november 1947 overleed hij te Amsterdam.
Vermeldenswaard is nog dat hij zich ook intensief bezighield met de bevordering van onderwijs aan kinderen met psychische problematiek. Zo was hij vanaf de oprichting in 1911 voorzitter van de vereniging "Zoekt het Verlorene" van waaruit medisch-pedagogische inrichtingen voor kinderen met psychopathische problematiek werden opgezet. Het is vanuit deze achtergrond dat de Rotterdamse protestants-christelijke school voor speciaal basisonderwijs zijn naam draagt: Dr. J.C. Logemannschool.
